Enfermereando na USC: Disforia de xénero e detección temperá

Disforia de xénero é o termo empregado para definir un estado profundo de incomodidade e aflicción cando o sexo biolóxico dunha persoa non coincide coa súa identidade de xénero. Esto pode chegar a causar estados profundos de depresión, ansiedade e alteracións mentais. (1)

Aínda non dispoñendo de cifras precisas, estímase que entre o 0,005 - 0,014% de varóns ao nacer, e entre o 0,002 - 0,003% de mulleres ao nacer cumpren os criterios diagnósticos de disforia de xénero. Moitas máis persoas se identificarían como transxénero pero non chegarían a cumplir os criterios de diagnóstico clinico. (2)

Criterios para o dignóstico de disforia:

Evaluación de saúde conductual: inclúese a evaluación dos perxuicios e discriminación pola identidade de xénero e en cómo afectan á vida do paciente.
Manual diagnóstico e estatístico de trastornos mentais (DSM-5).

Este trastorno non é só un sentimento de pertenencia a outro sexo, senon que tamén é causante dun forte sufrimento emocional. (3)

Como detectalo na infancia?

Insistencia en pertencer ao xénero contrario
Desexo de pertenencia ao xénero contrario
Querer vestirse de acordo ao xénero co que se identifica e no co correspondente ao seu xénero biolóxico
Preferencia de xoguetes ou xogos considerados tradicionalmente do xénero oposto
Sentimento de forte desagrado cos seus xenitais
Querer posuir as características físicas do outro xénero

É moi importante o apoio psicolóxico na presentación deste trastorno e diagnostícase cando se presenten 2 ou máis síntomas durante mínimo 6 meses.

O obxetivo principal do tratamento é tratar a angustia e problemas psicolóxicos, e logo comezar coa transición de xénero do seguinte xeito: